Али Ахмет, Димаш - Бітпейтін уайым

Құлдың тайып кейбіревлер отпасыда,
Кеште шығып батпай жанбай отқасуға,
Ойымды ғой шомтылады бірақ сәтте,
Нағыз ойым сені күткен отпасыда.
Бәлбейтін ойым,
Саңаға жейді келеді,
Ақтар үткен сай, Құтеді сен әйреді.
Бәлбейтін ойым,
Саңаға жейді келеді,
Ақтар үткен сай, Құтеді сен әйреді.
Кереметтеп жүрген уақыт, Үткенші білеб ал, Өзіңді қол қал,
Керегем әстемес,
Кереген әліп ал, білеб ал.
Оның сол, чолық, сонғы торды,
Орт болды, толды орың солды,
Оның тұрысқа тұ жор,
Көзер екті солды, көзе болды,
Орт тазын еге жоқ. Үзге жай,
Бөтім жатқан уақыттай,
Нағыз байлық жолдағай,
Нағыз байлық жолдағай.
Ей ғу дүние, ешімге жетпеген,
Дүниенің соннан дұрыс ау кетпеген, Қателіксіз болмайды бәрі жәйіретін мен,
Сорағаның берілісе кеппе елмейтін мен.
Тұм тұрыс қаладағы, бей құты адамдар, Өт түмнің арасынан ұшып барады қарғалар,
Ал менде үлкі жоқ, ойлануға шамма бар,
Ойландыра түлменен сол еске жаралар. Құрысу нәфісімен қиын еткен, Құттайдан соңға тасиын күлткен,
Адамыз бәрімізің алатын, Әртүрлі қиындық фейдін.
Бетін оаймын,
Санала жиды кейден,
Уақыттар өткен сайын,
Күтеді сен өйден.
Бетін оаймын,
Санала жиды кейден,
Уақыттар өткен сайын,